Huisdiereninformatie

Het is altijd erg vertederend om te zien hoe de kleintjes bij de moederpoes gaan drinken, maar wat doe je als je ziet dat de moederpoes bloedt wanneer ze haar jongen melk geeft?

Kan het kwaad?

Is het normaal dat ze na het geven van melk bloedt of moet je hiermee naar de dierenarts? En wat doe je als er zelfs bloed in de melk lijkt te zitten?

Soms zijn de kittens zelf veel te wild geweest tijdens het drinken en zal de moederpoes daarom bloeden. De tepels, die al beschadigd zijn door het drinken, geraken nog meer gekwetst als de kleine katjes hun pootjes (en soms klauwtjes) gebruiken om extra goed bij de tepel te kunnen.

Er is vaak geen ernstig probleem als de moederpoes nog normaal blijft eten en normaal gedrag vertoont. Als de moederpoes veel afvalt of afwijkend gedrag vertoont, is het beter om naar de dierenarts te gaan.

Wanneer moet ik naar de dierenarts?

Je kan het beste naar de dierenarts gaan als je merkt dat de algemene toestand van de moederpoes achteruit gaat (ze eet minder, ze is veel afgevallen, ze wordt erg agressief,…). Als je merkt dat er ook bloed in de moedermelk zit, moet je direct naar de dierenarts gaan, het is heel waarschijnlijk dat de kat een melkklierontsteking heeft (ook wel mastitis genaamd).

Bij mastitis of een melkklierontsteking zijn de melkklieren ontstoken en komt er bloed in de moedermelk. Het is een erg pijnlijke aandoening en daarom zal de moederpoes de kleintjes niet meer toestaan om te drinken bij haar. Vaak gaan baasjes naar de dierenarts omdat ze merken dat de moederpoes niet meer aangeraakt mag worden en omdat de kleintjes erge honger hebben.

De dierenarts zal de moederpoes onderzoeken en zal haar antibiotica geven als de mastitis een gevolg is van een bacteriële infectie. De arts zal ook altijd rekening houden met de zogende kittens wanneer hij of zij een medicijn voorschrijft.

Ziekten voorkomen

Je kan zelf ook helpen om deze ziekte te voorkomen: hou de plek waar de moederpoes de kleintjes melk geeft heel schoon en zorg voor een goede hygiëne. Ga bij ieder alarmsymptoom naar de dierenarts.

Dat sommige mensen kampen met tremor zal u wellicht niet verbazen. Tremor – bevingen of rillingen – kan onder andere optreden als symptoom bij de ziekte van Parkinson of bij multiple sclerose. Maar wist je dat ook sommige honden kampen met tremor? Hoewel het op zich niet levensbedreigend is, is het vaak een symptoom van een, ernstiger, onderliggend probleem.

Daarom is het erg belangrijk tremor in een vroegtijdig stadium op te sporen. Heeft jouw hond ook last van rillingen of bevingen? Wees dan niet al te ongerust: de meeste huiveringen zijn geneesbaar. Toch kan enig inzicht in de aandoening geen kwaad. Lees daarom onderstaand artikel grondig door.

Tremor

Tremor – bevingen of rillingen – bestaat uit oncontroleerbare ritmische stoornissen die worden veroorzaakt door een onwillekeurige contractie van spieren. Dit kan voorkomen na een heftige gebeurtenis of een grote lichaamsinspanning, maar ook bij verschillende ziekten. Het gevolg is een voortdurende schudbeweging van één of meerdere lichaamsdelen. Tremor kan alle delen van het lichaam aantasten.

Oorzaken

De oorzaken zijn zeer divers. Wanneer de bevingen de achterbenen omvatten, kan dat wijzen op problemen met het ruggenmerg of er kan zich een onderliggende ziekte – zoals een zwakke nierwerking, schildklierinsufficiëntie en een lage suikerspiegel – voordoen. Huiveringen van het hoofd zijn dan weer een uiting van een abnormale werking van de hersenen of het evenwichtsorgaan. Wanneer de huiveringen betrekking hebben op het hele lichaam, kan dat wijzen op aanwezige toxines, aderproblemen of, zelfs, tumoren.

Dierenarts

Aangezien bevingen of rillingen meestal de symptomen zijn van een ander, en helaas meestal ernstiger, onderliggend probleem is het erg belangrijk om tijdig de dierenarts te contacteren. De dierenarts kan dan vaststellen of er effectief sprake is van een of ander probleem of ziekte en kan vervolgens de behandeling starten.

Behandeling

Behandeling van tremor wordt erg vergemakkelijkt als de precieze oorzaak vastgesteld wordt via een diagnose. Op die manier is het namelijk mogelijk om een aangepaste behandeling toe te passen. Een dergelijke diagnose kan een bloedtest, een urinetest en een röntgenscan omvatten. Onthoud dat hoe vroeger de diagnose gesteld wordt, hoe eerder de behandeling kan starten en hoe doeltreffender de symptomen aangepakt kunnen worden.

Mensen worden steeds vaker geconfronteerd met allergieën en bij honden is dit niet anders. Gras, stofmijten, haren, bepaalde voedingsstoffen zijn slechts enkele zaken die een allergie kunnen oproepen. Bescherming tegen de symptomen van allergieën – zoals jeuk, hoest, rinitis- is praktisch gezien erg moeilijk. Gelukkig is het behandelen ervan tegenwoordig een koud kunstje. We zetten enkele allergiebehandelingen op een rij.

Omegavetzuren

Om jeuk te bestrijden kan je best omegavetzuren in huis halen. Uit onderzoek is gebleken dat deze vetzuren jeukerigheid ten gevolge van een allergische reactie met 30 à 40 % kunnen doen afnemen.

Geneesmiddelen voor honden

Hoewel bepaalde geneesmiddelen bij mensen erg effectief zijn bij de bestrijding van allergiesymptomen, is het niet aangewezen deze ook voor je honden te gebruiken. Het is namelijk niet bewezen of dergelijke geneesmiddelen goed zijn voor de gezondheid van je hond. Gebruik liever geneesmiddelen die speciaal voor honden ontwikkeld werden.

Hypoallergene shampoo

Het gebruik van hypoallergene en kalmerende shampoos kan zeer doeltreffend zijn ter bestrijding van allergiesymptomen. Vooral shampoos die havermeel, hydrocortisone en antihistamines bevatten zijn aangewezen.

Crèmes en andere smeersels

Het is je wellicht al opgevallen dat er ook allerlei crèmes en andere smeersels op de markt zijn die bepaalde allergiesymptomen claimen te verlichten. Hoewel we in het midden laten of ze daar ook effectief in slagen, willen we wijzen op twee nadelen van dergelijke middeltjes. Naast het feit dat ze moeilijk te gebruiken zijn, likken honden deze smeersels meestal meteen van hun vacht, waardoor ze niet kunnen inwerken in de huid en dus weinig doeltreffend kúnnen zijn.

Immunotherapie

Immunotherapie of desensibilisatie is een betrouwbaar en efficiënt alternatief dat verder gaat dan het behandelen van de symptomen. Het heeft namelijk tot doel om de oorzaken van de allergie te achterhalen. Dit kan door middel van een simpele huidtest of door een specifieke bloedtest. Vervolgens worden er een aantal injecties toegediend die de gevoeligheid moeten bestrijden. Wanneer de injecties geregeld herhaald worden, kan een allergische reactie op de allergenen uiteindelijk vermeden worden.

Wanneer je merkt dat jouw hond met diarree kampt is het belangrijk om hier niet te lichtzinnig mee om te springen. Vooreerst heeft je hond een behandeling nodig om de diarree te stoppen. Daarnaast kan diarree echter ook wijzen op een ander, ernstiger, probleem. In dit artikel vind je alvast wat meer informatie over diarree, de oorzaken en de behandeling ervan.

Diarree

Diarree ontstaat wanneer het spijsverteringssysteem niet voldoende tijd heeft om het vocht uit de voeding op te nemen. Dit is meestal het gevolg van ontstoken en geïrriteerde darmen.

Oorzaken

Er zijn tal van oorzaken waardoor je hond diarree kan krijgen. Bacteriële infecties, sommige wormen of darmparasieten, veranderingen in het voedingspatroon, het eten van pikant voedsel, zich overeten, stress en het gebruik van geneesmiddelen zijn slechts een greep uit de diverse mogelijke oorzaken.

Behandeling

Het behandelen van diarree bij je hond is eenvoudig. Indien de diarree niet gepaard gaat met bloedverlies, hoeft er geen dierenarts aan te pas te komen. Zorg er gewoon voor dat de darmen voldoende rust krijgen om te herstellen. Vermijd daarom gedurende 24 uur alle voedsel. Enkel kleine hoeveelheden (suiker)water mogen frequent genuttigd worden. Voldoende drinken is trouwens erg belangrijk om uitdroging te voorkomen.

Puppy’s en zwakke honden

Het is belangrijk voorgaande behandeling niet in te lassen bij puppy’s en honden met een zwakke algemene gezondheid. Bij twijfel neem je best contact op met je dierenarts alvorens een dergelijke behandeling te starten. Hij of zij kan dan beoordelen of het aangewezen is je hond 24 uur geen voedsel te geven.

Dierenarts

Diarree kan je dus perfect zelf behandelen. Als de toestand na 24 uur echter nog niet verbeterd is, is het aangewezen alsnog een dierenarts te raadplegen. Een dierenarts kan je dan verder advies verlenen over de behandeling én kan een grondige controle uitvoeren. Wanneer darmwormen de oorzaak van de diarree zijn, en dat komt zeer frequent voor, kan de dierenarts je hond ontwormen.

Na genezing

Na de 24 uur durende hongerkuur is je hond hoogstwaarschijnlijk hersteld van zijn diarree. Het is aangewezen om hem daarna een dieet op te leggen van eenvoudig verteerbare voeding. Doe dit telkens in kleine porties die je verspreidt over de dag. Geef je hond elke maaltijd wat meer voedsel zodat hij uiteindelijk na enkele dagen zijn gewone voedingspatroon kan hervatten.

Het gebeurt erg vaak dat mensen een lief katje kopen en dat het diertje plots ziek wordt. Soms is het zo erg dat de nieuwe baasjes al snel afscheid moeten nemen van de kitten. Hoe kan je zo een situatie voorkomen? Hier volgen een paar nuttige tips.

• Een jonge kat is dartel, speels en zit vol leven. Let er dus op dat de kitten speels reageert en niet bang is. Vaak hebben bange kittens een traumatische ervaring achter de rug en kost het moeite om dat te overwinnen. Hoewel het uiteindelijk vaak wel lukt om de nare ervaring te vergeten, moet je er als baasje wel moeite in steken. Als je niet bereid bent om dat te doen, kies je beter een vrolijke kat uit.

• Neem het katje vast en voel of je geen vreemde bulten voelt. Zo krijg je ook ineens een realistisch beeld van de bouw van het katje. De buik mag niet bol (opgeblazen) zijn en de kat mag niet mager zijn.

• Als de kat vaak aan de oortjes krabt, heeft het waarschijnlijk een oorinfectie. Dat komt erg vaak voor en is heel snel en goed te behandelen.

• Probeer, als het enigszins mogelijk is, op de stoelgang van het nieuwe huisdier te letten.

• Kijk ook aandachtig naar de huid van de kat. Glanst de pels? Zie je kleine zwarte puntjes? Heeft de kat wonden of korsten op de huid?

• Hoe zien de andere katten van het nestje eruit? Hebben de eigenaars al problemen gehad met hun katten in het verleden? Zijn er nog andere dieren?

• Probeer altijd een kat te kopen via een betrouwbare bron, in dierenwinkels zijn de omstandigheden vaak miserabel (te veel katten in een klein hokje en veel ziektes die welig tieren).

• De oogjes moeten helder zijn en de oren mooi roze.

• Kijk na of er geen nagels ingroeien.

• Zijn de kittens al wat ouder? Hebben ze al inentingen gekregen?

• Neem de kittens pas mee als ze ouder dan 8 weken zijn.

Ga in alle gevallen van twijfel ook naar de dierenarts en laat je kat ook door de arts nakijken. De dokter zal de kat ook de nodige inentingen geven.

Het klinkt misschien een beetje gek, de pols en de temperatuur nemen van een kat. Toch is het ook bij hen vaak nodig.

De pols nemen

Bij een dier neem je de pols iets anders dan bij een mens: leg de wijs- en middelvinger van je linker- of je rechterhand aan de binnenkant van een achterpoot, bij het bovenbeen is het beste. Wanneer de kat in shock is, kan je op deze plaats de pols nog goed voelen terwijl dat op andere plaatsen van het lichaam niet het geval is. Als je het goed doet, voel je nu iedere keer een hartklopping in het gebied.

Tel de slagen gedurende één minuut: hou de minuut bij met een horloge. Ga niet zelf tellen want dan bestaat er een grote kans dat je in de war geraakt met het aantal slagen.

De normale hartslag van een kat is redelijk snel, namelijk tussen de 110 en 180 slagen per minuut. Als het aantal slagen van de kat afwijkt van deze getallen, raadpleeg dan zeker een dierenarts.

Het aantal slagen is ook zeer stressgerelateerd bij katten. Daarom is het zeker geen slecht idee om de pols van je kat thuis te nemen wanneer de kat zich op zijn gemak voelt.

De temperatuur nemen

De temperatuur nemen bij katten is geen sinecure. Om een goed beeld te krijgen van de lichaamstemperatuur, moet je de temperatuur anaal meten. Doe dat alleen met een digitale thermometer, andere soorten kunnen kapot gaan.
Probeer deze nare ervaring voor de kat zo snel en efficiënt mogelijk te laten gaan, denk er ook aan dat thermometers op mensenmaat gemaakt zijn: gebruik dus veel vaseline.

• Stap 1: zorg dat je met meerdere personen bent zodat er minstens 1 iemand de kat kan vasthouden
• Stap 2: verwarm de thermometer een beetje in je handen en smeer het uiteinde van de thermometer in met veel vaseline (als je meerdere pogingen moet ondernemen om de temperatuur te kunnen meten, smeer de thermometer dan iedere keer opnieuw in met vaseline)
• Stap 3: laat de kat staan of liggen en zorg ervoor dat de kat vastgehouden wordt
• Stap 4: Hou de staart omhoog en breng de thermometer ongeveer twee centimeter in met een licht draaiende beweging. Druk op de knop en wacht tot de minuut voorbij is
• Stap 5: lees na een minuut de temperatuur af

Normaal schommelt de lichaamstemperatuur van een kat tussen de 38°C en 39°C. Ga naar de dierenarts wanneer je kat boven of onder deze waarden zit. Neem nooit zelf de temperatuur op bij een kitten: laat het door een dierenarts doen als het nodig is.

Als je kat een oog- of oorkwaal heeft, krijg je vaak medicatie mee om thuis toe te dienen. Hoe je dat het beste aanpakt, lees je in deze tekst.

Oogmedicatie aanbrengen bij katten

Als je bij katten oogmedicatie moet aanbrengen, is het erg handig als er nog iemand anders in de buurt is die je zou kunnen helpen. Katten stribbelen erg tegen als ze hun hoofd eventjes stil moeten houden.

Oogzalf aanbrengen

• Hou de kat goed vast en zorg ervoor dat de kat zo kalm mogelijk is, als dat niet het geval is bestaat er een grote kans dat de zalf niet in het oog komt.
• Dep het oog met een vochtig gemaakt watje (lauwwarm water). Zorg ervoor dat er geen restjes van het watje overblijven in het oog.
• Duw al wat zalf uit de tube (ongeveer een kwart centimeter) en breng de zalf aan in de binnenooghoek.
• Doe het oogje dicht en masseer het oog: zo kan de zalf zich goed verspreiden over de oogbol.

Oogdruppels aanbrengen

Druppels in het oog doen, gaat over het algemeen vaak gemakkelijker dan zalf aanbrengen.  Hou de ogen van de kat open en druppel er wat van de vloeistof in. Laat de kat knipperen en masseer zelf het gesloten oog ook nog een keer.

Algemene tips

Net als bij mensen mag je alleen medicatie gebruiken wanneer het door een dokter voorgeschreven is, doe dus niet aan zelfmedicatie. Doe je dat wel, dan loop je de kans dat de medicijnen die je nog hebt, vervallen zijn of geïnfecteerd met bacteriën. Gooi daarom na een kuur de medicatie altijd weg.

Oormedicatie aanbrengen

• Zorg ervoor dat de kat ontspannen is: zo zal het inbrengen van de crème beter gaan.
• Duw de zalf zachtjes in de applicator. Laat de crème niet te snel in het oor gaan, het kan ervoor zorgen dat de kat last krijgt van druk in de oren.
• Ga uit de weg staan als je klaar bent. Katten hebben de neiging om te schudden met hun kop omdat ze het niet prettig vinden als er iets vreemds in hun oor zit.

Probeer je kat gerust te stellen en geef naderhand iets lekkers: zo kan je een nare ervaring toch een beetje aangenamer maken.

Het is erg belangrijk om de gezondheid van je kat goed in het oog te houden: zo kom je er snel achter of je kat ziek is of niet. Ga bij elk verontrustend teken zo snel mogelijk naar een dierenarts om een mogelijke ziekte zo snel mogelijk op te sporen.

Wat kan je zelf doen?

• Probeer er ook voor te zorgen dat je kat eraan went om onderzocht te worden, dat scheelt voor de dierenarts ook een hoop moeite. Zet de kat zo nu en dan op een (voor haar) onbekende plek, stel haar gerust en onderzoek haar. Als dat vaak lukt, zal ze nog amper moeite hebben met het onderzoek bij de dierenarts. Zo bespaar je de kat ook veel onnodige stress.

• Bij katten hoort de neus een beetje vochtig te zijn (niet zo vochtig als bij honden), er mag geen snot te zien zijn en de kat mag niet vaak niezen.

• De pels moet glanzend en proper zijn: geen teken, geen wonden, geen bloed of schilfers. Let er ook goed op dat de kat zichzelf niet constant krabt of bijt. Kijk na of er geen vlooien in de pels zitten (kleine zwarte puntjes in de haren van de pels).

• Eet de kat nog genoeg? Drinkt de kat meer dan anders? Let hier erg goed op, niet meer eten en veel drinken zijn vaak belangrijke tekenen van ziekte. Ga bij iedere twijfel naar de dierenarts, zeker als je kat al wat ouder is. Het zou kunnen dat de kat aan chronische nierinsufficiëntie leidt, of diabetes heeft. Met medicijnen zijn deze ziektes erg goed te behandelen. Ook als de kat ernstig miauwt tijdens het eten kan een teken zijn van ziekte. Kijk ook of de kat afgevallen is. Ook een kat met overwicht is niet gezond.

• Let goed op de ogen: zit er geen waas voor? Bij oudere katten komt staar vaak voor (een waas over de ogen): ga dan ook zeker naar de dierenarts.

• Kijk ook goed naar de mond van de kat: als de kat erg stinkt en het tandvlees er vreemd uitziet, zou de kat ziek kunnen zijn.

• Neem de kat vast en controleer of je bulten voelt.

Wat kan de dierenarts doen?

In geval van ziekte kan de dierenarts de ziekte vaak aanpakken met medicatie. Om ziekten tijdig op te sporen, is het (zeker in het geval van oudere katten) van belang om regelmatig met de kat op controle te gaan bij de dierenarts. De arts kan dan ook de organen nakijken.

Is het wel normaal dat mijn hond zoveel kwijlt? Deze vraag stellen veel hondenbaasjes zich. Wanneer kwijlt een hond overmatig? Kwijlen sommige rassen meer dan andere?

Het is normaal dat een hond begint te kwijlen als hij iets lekkers te eten krijgt: de speekselklieren bereiden zich dan al voor op het eten.

Soms kan overmatig kwijlen inderdaad een teken van ziekte zijn. Aan de andere kant kan het ook een geboren afwijking zijn. Zo kan de hond vanaf de geboorte al opgezwollen klieren hebben waardoor hij moeilijk al zijn speeksel kan doorslikken.

Wat doe je dan als je vermoedt dat het door een ziekte komt? Consulteer in dat geval altijd de dierenarts, vaak kan hij achterhalen wat de oorzaak is van het overmatige kwijlen van de hond. Onder andere de bek, tanden, tong en het tandvlees worden dan uitgebreid gecontroleerd.

Een andere naam voor de overmatige aanmaak van speeksel is pytalisme.

Wat kunnen de oorzaken zijn van overmatig kwijlen?

• Overmatig kwijlen kan veroorzaakt worden doordat de hond op een scherp voorwerp gekauwd heeft
• De hond is aan het wisselen van tanden en heeft erge tandpijn
• Problemen met de spijsvertering (trage maag, slokdarmontsteking, gastritis,…) zorgen er erg vaak voor dat de hond veel begint te kwijlen, dat gaat vaak gepaard met misselijkheid
• De hond is erg bang
• Insectensteken zoals bijensteken, wespensteken,… Insectensteken zorgen ervoor dat het tandvlees, de tong en de kaken opzwellen en de hond begint te kwijlen.
• Neurologische ziekten zoals epilepsie. Wanneer de hond een epilepsieaanval heeft, begint hij ook heel erg te kwijlen. Houd dan ook tijdens de aanvallen een handdoek in de buurt.
• Erg vaak wordt kwijlen (en schuimbekken) in verband gebracht met hondsdolheid of rabiës. In de volgende paragraaf vind je meer uitleg over deze ziekte.

Let op voor hondsdolheid

Zorg er altijd voor dat je hond gevaccineerd is tegen hondsdolheid. Hondsdolheid kan ervoor zorgen dat de hond overmatig gaat kwijlen omdat de tong verlamd is en het dier niet meer kan slikken.

Als je merkt dat je hond overmatig kwijlt, breng dan een bezoekje aan de dierenarts. Zo weet je zeker wat er aan de hand is en kunnen alle problemen tijdig aangepakt worden.

Een vaak gehoorde klacht van kattenbaasjes is dat ze hun kat te agressief vinden. Vaak weten mensen niet dat een kitten ontzettend veel energie nodig heeft en het overschot aan energie verbruikt door te spelen. Maar wat doe je als de kat echt agressief is en blijft?

Is mijn kat gewoon speels?

Een speelse kat herken je, het woord zegt het eigenlijk al, aan het spelen van de kat. Denk niet direct dat je kitten nu agressief gedrag vertoont, katten heb deze fase nodig om de wereld om zich heen te verkennen. Vaak spelen ze met een speeltje, andere dieren of het baasje zelf.

Help! Mijn kat vernielt mijn huis!

Wat doe je als je lieve huisdier het gemunt heeft op die gloednieuwe bank of op je collectie parfumflesjes? Krabben aan de zetel, de nagels scherpen aan de deurpost, een hoop verloren voorwerpen terugvinden onder de zetel of de kast, welk baasje herkent het niet? Het is doodnormaal dat je kat jouw huis als zijn eigen speeltuin ziet, maar het kan soms uit de hand lopen.

Hier volgt een goede tip om je bank en deurposten te redden: koop een krabpaal of -plank voor de kat. Zo kan je kat zijn nagels scherpen zonder dat jouw meubels eronder moeten lijden. Is je kat koppig, laat hij de krabpaal links liggen en scherpt hij de nagels nog steeds met jouw bank? Laat het vooral niet aan je hart komen, zo zijn katten nu eenmaal. Wat je wel kan doen, is een speciale spray kopen in de dierenwinkel die ervoor zorgt dat je kat de krabpaal opeens veel aantrekkelijker vind om de nagels aan te scherpen. Vaak zit er kattenkruid in zulke sprays, daarom vinden katten het zo interessant.

Waarom valt mijn kat mij aan?

Het gebeurt vaak dat katten hun baasjes aanvallen, maar in de meeste gevallen is het gewoon speelsheid. Het zou ook zo kunnen zijn dat je kat bang is: een bange kat herken je aan de oren die in de nek liggen, een dikke staart, grommen en ontwijkgedrag. Als jij in de buurt bent wanneer de kat bang is, kan het zijn dat jij het slachtoffer bent van zijn angst. Vaak heeft de kat een bepaalde reden om angstig te zijn: probeer de reden te achterhalen.

Katten geven hun grenzen aan: als je kat begint te grommen of een ander teken van ontevredenheid toont, respecteer dat dan. Als je dit niet doet, zou het kunnen dat je kat agressief wordt. Soms zijn katten agressief omdat ze ziek zijn, breng in dat geval zeker een bezoekje aan de dierenarts.