Huisdiereninformatie

Heeft je hond artritis of een vorm ervan als artrose? Wanhoop dan niet, want er bestaan veel behandelingen die de symptomen van de ziekte kunnen verminderen.

Voldoende rust

Honden met artrose hebben voldoende rust nodig. Rust helpt om de symptomen van de ontsteking te verminderen en de gewrichten te versterken. Te veel lichaamsbeweging en overmatig gebruik van de beschadigde gewrichten zullen de vernietiging van de beschadigde gewrichten versnellen.

Jammer genoeg is het vaak moeilijk om in te schatten hoeveel rust en lichaamsbeweging een huisdier nodig heeft. Te veel lichaamsbeweging zal de symptomen verergeren, terwijl onvoldoende lichaamsbeweging leidt tot gespannen spieren. Je dierenarts kan je helpen te bepalen hoeveel lichaamsbeweging en rust ideaal zijn voor je dierenarts.

Vermijd te grote inspanningen

Als richtlijn kun je stellen dat iedere activiteit die ervoor zorgt dat je hond nadien voor een bepaalde periode kreupel is, al te veel is. Verminder de hoeveelheid beweging dus en vermijd te grote inspanningen om zo de vernietiging van de gewrichten niet te versnellen.

Gecontroleerde lichaamsbeweging

Goed gecontroleerde lichaamsbeweging zal de spierspanning en flexibiliteit van de gewrichten helpen behouden. Je hond niet op de juiste manier laten bewegen is even erg als hem te veel te laten bewegen. Gecontroleerde lichaamsbeweging kan eruit bestaan verschillende keren per dag een korte wandeling te maken met de hond aan de leiband. Zwemmen is een ideale vorm van lichaamsbeweging zonder de gewrichten te veel te belasten.

Als je hond sterker wordt en er geen negatieve bijwerkingen bij komen kijken (zoals kreupelheid, pijn, stijfheid of de weigering om te wandelen), kun je de lichaamsbeweging verlengen en zwaardere vormen van lichaamsbeweging inlassen. Als er bijwerkingen optreden, kun je de hoeveelheid lichaamsbeweging verminderen. Je dierenarts kan je zeker advies geven.

Op dieet zetten

Zwaarlijvige honden moeten op dieet gezet worden. Obesitas leidt ertoe dat de gewrichten onder enorme druk staan en kan de afbraak van de gewrichten versnellen.

Verlichting van de pijn

Er bestaan verschillende behandelingen om bij honden met artritis de pijn te verlichten en om ze terug mobiel te maken. voedingssupplementen, corticosteroïden en NSAID’s (ontstekingsremmers) kunnen erg nuttig zijn. De nieuwe generatie NSAID’s zijn erg efficiënt en worden goed verdragen door honden. Je dierenarts zal weten welke behandeling voor jou hond het meest geschikt is.

Chirurgie

Chirurgie wordt slechts in bepaalde gevallen gebruikt. Soms kan een fusie van de gewrichten nodig zijn om de pijn te verlichten of ze gedeeltelijk terug bruikbaar te maken. In andere gevallen kan een prothese (bijvoorbeeld van het heupgewricht) redding bieden. Maar in de meeste gevallen zal chirurgie geen geschikt alternatief zijn voor de behandeling van artritis.

Een hitteberoerte of zonnesteek komt voorwanneer de lichaamstemperatuur van een huisdier tot zo’n hoog niveau stijgt dat het dier dood kan gaan. Maar voordat een huisdier een zonnesteek kan krijgen, moet er al een combinatie van verschillende factoren aan vooraf gaan. Een afgesloten ruimte, slechte ventilatie en hoge temperaturen (bijvoorbeeld in direct zonlicht) kunnen leiden tot een zonnesteek.

Ongeveer 70% van het totale hitteverlies, bij zowel de hond als de mens, gebeurt via het lichaamsoppervlak. Een goede ventilatie in de onmiddellijke nabijheid van de hond is essentieel om koel te blijven.

Hijgen

Honden laten warmte los door te hijgen. Bij een verhitte hond zul je opmerken dat hij een grotere tong heeft terwijl hij hijgt. Zo maakt de hond het oppervlak waarlangs hij de warmte kan afgeven groter. Hitte die op deze manier verloren gaat kan de temperatuur in een besloten ruimte doen stijgen. Een gebrek aan ventilatie zorgt er dus voor dat de temperatuur stijgt zonder het lichaam toe te laten de overbodige hitte af te geven.

Katten

Katten kunnen beter omgaan met hoge temperaturen, maar ook alleen als ze niet te hoog zijn. Ze kunnen beter hoge lichaamstemperaturen verdragen. Oorspronkelijk kommen katten dan ook uit de woestijn. Katten kunnen zichzelf verkoelen door te likken. Langharige katten kunnen minder goed hitte vrijlaten dan honden.

Risicofactoren

Naast een slechte ventilatie, zijn er nog een aantal andere factoren die het risico op een zonnesteek bij huisdieren vergroten. Tot die factoren behoren de hoeveelheid zonneschijn, de vochtigheidsgraad, de kleur van de auto waarin het dier zich bevindt, het type zetelbekleding en de hoeveelheid wind.

De gezondheid en het gewicht van het dier, de dikte van de pels, de beschikbaarheid van vers water, of het dier nog recent gegeten heeft en het temperament van het dier kunnen de lichaamstemperatuur de hoogte injagen. Een dier dat angstig of opgewonden is, of een hond die onophoudelijk blaft, zullen sneller een zonnesteek krijgen dan een dat kalm en rustig is.
Gedrongen honden met een platte snuit zoals mopshonden, bulldogs en pekinezen zullen sneller problemen ondervinden van de hitte.

Zonnesteek

Een zonnesteek komt voor wanneer het huisdier een extreem hoge lichaamstemperatuur heeft, doorgaans meer dan 41°C. Symptomen zijn snel hijgen, een warme en droge huid, felrood tandvlees, braken en een angstige uitdrukking of starende blik. Niet lang daarna volgen ineenstorting, coma en uiteindelijk de dood.

Behandeling

Een huisdier met een zonnesteek moet zijn lichaamstemperatuur snel verlagen. Best kun je het zo snel mogelijk onderdompelen in koud water of besproeien met een tuinslang. Gebruik geen ijszakken, want dan kan overkoeling optreden. De huid moet lichtjes gemasseerd worden en de benen gestretcht om de bloedcirculatie aan te moedigen. Ga zo snel mogelijk naar de dierenarts.

Een zonnesteek kan verrassend snel gebeuren, zelfs wanneer dieren maar voor een erg korte periode in de auto gelaten worden. Je kunt dus best preventief te werk gaan en je huisdier niet alleen in de auto laten, of zelfs niet in een tuin zonder schaduw en zonder water.

Tandsteen is een veel voorkomende aandoening bij huisdieren, zowel katten als honden hebben er last van. De mineralisatie van tandplak door bacteriën vormt hier de oorzaak van. Uit een studie blijkt dat maar liefst 85% van de dieren tussen 1 en 4 jaar tandsteen hebben. Nagenoeg alle katten en honden hebben hier na 5 jaar last van. Je kan, mits een goede mondverzorging van je huisdier, het probleem oplossen en zelfs voorkomen.

Het probleem aanpakken

Als eigenaar heb je verschillende mogelijkheden om dit probleem aan te pakken. De beste oplossing is het gebit van je huisdier op regelmatige basis laten nakijken. Helaas wordt dit niet genoeg gedaan. Straffer nog: vaak gebeurt er weinig of niets meer op vlak van mondhygiëne na een meerjaarlijkse controle. De eigenaars van huisdieren geven liever speciale voeding of tandsnoepjes omdat dit veel eenvoudiger is. Spijtig genoeg is het effect hiervan vaak niet voldoende om het probleem volledig op te lossen.

De voeding

Het ontsteken van het tandvlees is een ander veelvoorkomend probleem bij huisdieren. Dit kan een rechtstreeks gevolg zijn van te veel tandplak. De ontsteking kan veel andere ziekten tot gevolg hebben en moet dus best zo snel mogelijk aangepakt worden.

Studies tonen aan dat honden, die enkel harde en droge hondenbrokken eten, veel minder kans maken op deze aandoeningen dan honden die vlees uit blik eten. Dit geldt ook voor katten. Geef je huisdier harde en droge hondenbrokken en gebruik tandverzorgende producten, dan neemt de kans op tandsteen met 50 tot 80 % af.

Andere oplossingen

Een andere mogelijkheid is dat je je huisdier regelmatig laat behandelen door je dierenarts. Hij zal het tandsteen wegnemen. Deze techniek werkt natuurlijk erg goed en hierdoor vermindert de kans op tandvleesontsteking aanzienlijk.
Je kan je huisdier tandsnoepjes geven waardoor het probleem gedeeltelijk oplost. Maar dit alleen is vaak niet genoeg, zeker niet als je huisdier vlees uit blik eet. Het belangrijkste is dat je zelf de mondhygiëne van je huisdier in de gaten houdt. Meestal zijn piepkleine bacteriën het begin van veel schadelijke ontstekingen. Ook de behandelingen waarbij tandsteen weggehaald wordt, kunnen ontstekingen voorkomen.

Katten zijn van nature erg onafhankelijke en vreemde diertjes, hierdoor zijn er in de loop van de tijd verschillende mythen ontstaan rond katten. Aangezien er nog steeds mensen zijn die deze mythen als waarheid aannemen gaan we de belangrijkste ervan overlopen en controleren op waarheid.

1. Katten kunnen zien in complete duisternis

Katten hebben verticale pupillen die kunnen uitzetten zodat ze zien in donkere gebieden. In tegenstelling tot wat velen denken hebben katten nog steeds een beetje licht nodig om te kunnen zien. Daarbij hebben katten ook snorharen die hen helpen om ‘s nachts de weg te vinden, ook op plaatsen die ze niet kennen. Katten hebben dus geen nachtzicht, maar kunnen in tegenstelling tot ons, meer zien met minder licht.

2. Katten zijn standvastig en landen altijd op hun pootjes

Spijtig genoeg willen sommige kinderen de theorie dat katten altijd op hun pootjes landen, zo graag bewijzen dat ze het arme dier uit het raam gooien. Jammer genoeg resulteert dit vaak in gebroken beenderen bij de kat. Katten zullen inderdaad bijna altijd op hun poten landen bij een val van een kast of stoel, maar ook bij katten is te hoog nu eenmaal te hoog. Daarnaast zijn katten ook zeer sterk in het omver lopen van vazen en alles wat hun pad kruist. Hun gracieuze standvastigheid is vaak erg overdreven.

3. Katten zijn laf

Honden staan wereldwijd bekend om hun heroïsche daden, terwijl katten bekend staan te vluchten bij de eerste tekenen van gevaar. Niets is minder waar, verschillende katten hebben het nieuws al gehaald met hun heldendaden. Zo is er Agatha die haar baasje waarschuwde voor een huisbrand door op het bed te springen. Ook is er Su-Ling, een Siamese kat, die met haar gegrom een inbreker wegjoeg. Katten staan er trouwens om bekend om gevaarlijke insecten en slangen weg te houden van hun huis.

4. Katten zijn dom

Een kattenbrein lijkt, in tegenstelling tot veel andere dieren, erg veel op een mensenbrein. Katten zijn meesters in het ontsnappen uit kleine ruimtes. Ze kunnen deuren opendoen, simpele hangsloten openen en ongelofelijke sprongen verrichten. Daarnaast zijn katten geboren jagers, ze kunnen als geen ander een prooi muisstil benaderen en bespringen. Er zijn natuurlijk ook katten die minder slim zijn, maar net als bij mensen zijn niet alle katten superintelligent. Velen vinden katten dom omdat ze geen bevelen aannemen zoals honden dat doen. Dit komt natuurlijk alleen maar omdat dat beneden de waardigheid van katten ligt.

5. Katten geven geen affectie

Iemand die vindt dat katten geen affectie geven heeft er duidelijk nooit een op zijn schoot gehad. Allereerst zal hij zich uitgebreid in de meest comfortabele positie leggen en daarna begint de kat zachtjes te spinnen. Dat is de meest natuurlijke vorm van affectie. Katten geven trouwens zeer subtiel hun affectie, zoals tegen je benen aanlopen. Katten zijn zelfstandige dieren die zelf beslissen hoeveel affectie ze geven, jij moet het alleen maar willen ontvangen.

Wil je graag op auto vakantie met je hond? Hoe weet je dan of je huisdier hier klaar voor is en waar je op moet letten? Allereerst moet je beginnen met te controleren of je hond ‘reisklaar’ is. Dit wil zeggen dat je hond gezond en rustig is en hij goed naar jouw bevelen luistert. Wanneer je hond ziek, onrustig of nerveus is laat je hem best thuis want in deze gevallen is hij niet klaar voor de reis.

Voor het vertrek

Vooraleer je vertrekt kan je best met je dierenarts overlopen welke vaccinaties nodig zijn voor de streek waar je heen gaat. Je vraagt ook best een vaccinatiekaart aan waarop duidelijk vermeld is welke vaccinaties je huisdier kreeg.
De kans dat je huisdier op vakantie verloren loopt is vrij groot. Zorg daarom dat je hond een halsband met de nodige adressen en telefoonnummers draagt. Als je viervoeter dan gevonden wordt, kan men hem meteen terugbrengen.

De vakantieplannen

Wanneer je lange wandelingen plant of op het strand in warme temperaturen gaat liggen, ga dan na of je hond deze omstandigheden wel aankan. Heeft je hond voldoende uithouding om een lange wandeltocht aan te gaan? Bij wandelingen in de uitgestrekte natuur houd je je viervoeter best aan de leiband. Hij kan er dieren of planten tegenkomen die hij niet kent en die mogelijk gevaarlijk zijn.

Indien je in een warm en vochtig gebied vertoeft, zorg dan dat je hond voldoende vers water ter beschikking heeft. Laat je hond ook nooit alleen in een warme kleine ruimte, zoals de auto. De hitte in een auto kan namelijk  heel snel oplopen.

Je hond klaarstomen

Is je hond een zeer huisgebonden dier, dan kan je hem het best thuis al voorbereiden op de vakantie. Aangezien hij op vakantie nieuwe mensen en nieuwe dieren gaat ontmoeten, kun je hem in zijn vertrouwde omgeving al in contact brengen met vreemde mensen en andere dieren. Dit is zeer belangrijk als je hond hier nog niet veel ervaring mee heeft.

Je hond kan je ook trainen om langdurig in de auto te zitten. Dit doe je best door te beginnen met korte ritjes, geleidelijk aan op te bouwen op de lange verplaatsing. Laat hem dus voldoende kennis maken met de auto. Maak van de rit een huiselijke ervaring door hem bijvoorbeeld zijn favoriete speeltjes en mandje mee te geven.

Eens aangekomen op de vakantiestek is het beter dat je hond in zijn alledaagse voedingspatroon blijft volgen. Geef hem liefst ook de voeding die je thuis geeft en niet het lokale hondenvoer wat er in je vakantiestreek verkocht wordt. Laat je huisdier ook kennismaken met zijn nieuwe toilet, zodat hij weet wat te doen als hij naar het wc moet.

Honden en zeker pups zijn erg speels. Vaak breken honden hun tanden door op vanalles en nog wat te kauwen of door een te hevig spelletje. Vooral bij pups zijn de melktanden nog fragiel en kunnen ze snel breken. Wat doe je als je hond een tand gebroken heeft tijdens het spelen en ravotten? Moet je ermee naar de dierenarts en is er nog iets aan te doen?

Hoe kan je het voorkomen?

• Speel geen al te ruwe spelletjes met de hond: trek niet te hard aan een tennisbal die de hond in zijn mond vasthoudt, geef geen al te harde snoepjes of speeltjes,…
• Laat je hond niet spelen met voorwerpen die zijn tanden zouden kunnen beschadigen zoals takken, …
• Hou het gebit van de hond in optimale conditie: poets de tanden van je hond regelmatig. Er zijn amper mensen die het gebit van hun hond poetsen maar het is noodzakelijk voor een goede mondhygiëne. Iedereen denkt dat een “hondenadem” normaal is bij honden, maar dat is het zeker niet. Naar schatting 85 procent van de honden heeft een slecht gebit. Vandaar ook dat iedereen het maar normaal vindt dat honden altijd wat stinken. Laat de tanden ook regelmatig nakijken door een dierenarts.

Wat als er een tand gebroken is?

Als er een tand gebroken is, kan je best naar de dierenarts gaan. De arts kijkt dan ook na of de hond ondertussen geen infectie opgelopen heeft.

Als je een rood of zwart puntje in de tand ziet, is dat het wortelkanaal dat open ligt. Als dat het geval is, is het belangrijk om snel naar de dierenarts te gaan. Het is niet alleen erg pijnlijk voor de hond, het kan ook ontsteken en soms voor blijvende schade zorgen.

Soms worden tandbreuken pas heel laat ontdekt. Er vormen zich dan abcessen. Het is ook belangrijk dat je op tijd naar de arts gaat wanneer er een melktand gebroken is: als de gebroken tand niet op tijd weggehaald wordt, bestaat er een kans dat het de groei van de nieuwe tand negatief beïnvloedt.

Sommige aandoeningen komen vaak voor bij honden, in dit artikel lichten we vooral cryptorchidie toe, een aandoening die ongeveer tien procent van de honden treft. Het ene ras is er vatbaarder voor dan het andere.

Wat is cryptorchidie?

Bij cryptorchidie is of zijn een of beide testikels niet ingedaald. Normaal dalen bij honden vanaf vier maanden de testikels van de buikholte tot aan de onderkant. Dat gebeurt omdat het zaad zich dan op een koelere plekbevindt, wat goed is voor de kwaliteit van het zaad. Omdat de testikels in het geval van niet-ingedaalde testikels te dicht bij de buikholte liggen, is de temperatuur er ook veel hoger en dat komt de kwaliteit van het zaad niet ten goede. Deze aandoening komt vaker voor bij honden dan bij katten.

Het is een aangeboren afwijking en er wordt dan ook niet verder gefokt met honden die aan cryptorchidie lijden. De afwijking komt ook vaker voor bij deze rassen: Maltezers, poedels, teckels, Chihuahua’s en nog andere kleine hondenrassen.

Castreren of niet?

Vaak worden honden die geen ingedaalde testikels hebben gecastreerd. Als dat niet het geval is,  zorgen de testikels voor een verhoogde hormoonproductie en bestaat er een kans dat de hond daardoor erg agressief wordt. Ook vergroot de hogere temperatuur de kansen op tumoren en de niet-ingedaalde testikels zijn erg gevoelig voor tumoren.

Daarom wordt aangeraden om de honden te castreren: meestal wordt de castratie uitgevoerd wanneer de hond ongeveer 7 maanden oud is. De niet-ingedaalde testikels worden dan ook verwijderd. Wanneer de niet-ingedaalde testikels chirurgisch verwijderd zijn, is er ook geen kans meer op tumoren in dat gebied.

Het is ook goed dat de hond preventief gecastreerd wordt omdat er anders een kans is dat een eventuele tumor pas erg laat ontdekt wordt. De tumor zit immers in de buikholte.

De operatie

De hond wordt dus gecastreerd zoals ook bij normale honden gedaan wordt: de dierenarts verdooft de hond en haalt via een snee in het scrotum de teelballen eruit. Het is het beste als ook de nog inwendige teelbal(len) verwijderd worden om het risico op teelbalkanker te verkleinen. Kies voor de operatie een goede dierenarts uit die al ervaring heeft met deze operatie.

Katten zijn ongeveer de meest koppige dieren die rondlopen op onze wereldbol, ze laten zich de les niet lezen en doen gewoon hun eigen zinnetje. Vaak is het net die eigenschap die veel katteneigenaren zo aantrekt in katten. Maar wat doe je dan als je de kat een medicijn moet toedienen?

Alle begin is moeilijk

Het is een kwestie van oefenen om een kat een pilletje toe te dienen. Het zal vooral op het begin niet gemakkelijk zijn omdat de kat veel zal proberen om het pilletje niet te moeten slikken. Probeer toch door te zetten, de medicatie is vaak nodig voor je kat.

Een paar handige tips

Een paar tips die meer dan welkom zijn als je de kat medicatie moet geven:

• Medicatie in pilvorm: vaak kan je medicatie in pilvorm pletten tussen twee lepels en zo in het voer vermengen. Let hier wel mee op, bij sommige soorten medicatie mag dit niet en kan het zelfs zo zijn dat het hele effect verloren gaat. Vraag dan ook altijd raad aan je dierenarts.

• Medicatie in pilvorm die je niet mag pletten: als je kat medicatie krijgt die niet geplet mag worden, kan je proberen de pil in zijn geheel te geven. Doe dan wat boter om de pil zodat ze beter in de slokdarm glijdt. Smeer geen smeerkaas of pindakaas op de medicatie want zo zal de medicatie alleen maar moeilijker ingeslikt kunnen worden.

Hou de mond van de kat open en leg de pil redelijk ver naar achteren in de mond. Doe daarna de mond dicht, en aai de keel zodat de kat een slikreflex krijgt. Geef vlak erna wat water of iets zachts te eten zodat de pil niet vast komt te zitten in de slokdarm. Wees altijd heel voorzichtig als je op deze manier een pil moet toedienen, er bestaat een kans dat de kat kan stikken.

Als je kat absoluut niet wil meewerken, kan je hem of haar in een deken wikkelen zodat je zelf minder gehavend uit de strijd komt. Vertroetel de kat altijd na het geven van medicatie want het kan een erg traumatiserende ervaring zijn. Controleer ook altijd goed of de kat het pilletje wel echt heeft ingeslikt.

Poezen zijn krols vanaf de leeftijd van vier tot achtmaanden, dat wil zeggen dat ze bevrucht willen worden door een kater. Doordat het lichaam van de kat oestrogenen aanmaakt, zal de kat zich krols gaan voelen.

Normaal is een poes maar een paar dagen krols. Als ze dan niet bevrucht is, zal de krolsheid na ongeveer 3 weken terugkomen. Een kans op zwangerschap is bijna honderd procent bij poezen omdat ze pas een eisprong hebben wanneer ze bevrucht worden.

Hoe weet ik of mijn kat krols is?

Een krolse poes herken je aan het miauwen, de kat is extra aanhankelijk en wil dolgraag naar buiten gaan. Ook is de poes rusteloos en zal vaak haar achterwerk omhoog doen. Voor de kat is krols zijn een erg stresserende periode, daarom is het ook goed als je met de kat naar de dierenarts gaat.

Fabel

Het is een fabel dat je een poes pas mag laten steriliseren als ze een nestje gehad heeft. Een kat wordt er niet beter van als ze al een nestje gehad heeft en daarna pas gesteriliseerd wordt. Ze is dan al krols geweest en er bestaat een grote kans dat ze het nog wordt na de sterilisatie. Laat je kat dan ook zo snel mogelijk steriliseren wanneer ze ongeveer 5 maanden is. Doe dit op tijd, het gebeurt maar al te vaak dat dierenartsen ook de baarmoeder met embryo’s moeten weghalen omdat de poes al bevrucht was.

Kan je krolsheid voorkomen?

Er zijn verschillende mogelijkheden om krolsheid bij de poes te voorkomen.

Je kan de kat laten steriliseren. Bij een sterilisatie komen de minste nadelen voor: de kat is snel hersteld van de operatie en er is geen kans meer op bevruchting. Ook loopt je kat op deze manier veel minder risico op melkkliertumoren of een baarmoederontsteking dan bij pilgebruik.

Ook kan je de kat de kattenpil of de prikpil geven. Deze medicijnen worden vaak niet goed genoeg opgenomen door het lichaam (of de kat braakt de pil bijvoorbeeld uit, of de eigenaar vergeet de pil toe te dienen) en dus kan de kat nog zwanger worden. Ook loopt de poes nog kans om melkkliertumoren of een baarmoederontsteking te krijgen.

Het veiligste is dus een sterilisatie. Het is niet alleen het beste voor de poes zelf, maar ook voor de eigenaar: je moet je kat niet iedere keer de pil geven en je hebt maar een eenmalige kost.Let wel op: de methodes die hierboven beschreven staan, helpen wel om de bevruchting tegen te gaan maar ze beschermen ook katten niet tegen SOA’s of kattenaids!

Het kan dus soms gebeuren dat je poes nog krols wordt na de sterilisatie, ga in dat geval naar de dierenarts.

Veel mensen denken dat alleen mensen allergisch kunnen zijn voor een bepaalde stof. Het tegenovergestelde is echter waar: ook dieren kunnen lijden aan een allergie.

Wat is een allergie?

Wanneer je allergisch bent, reageert je lichaam op een stof (allergenen) door afweerstoffen aan te maken. Die afweerstoffen zorgen voor een heftige reactie zoals een loopneus, niezen, jeuk, … Ook dieren maken dan afweerstoffen aan en zullen een allergische reactie krijgen. Je merkt dat een dier allergisch is wanneer het veel krabt en bijt, rode plekken krijgt op de huid, benauwd is, …

Welke soorten allergieën bestaan er?

Bij dieren onderscheiden we de volgende soorten allergieën:

• Contactallergie: het dier krijgt een allergische reactie wanneer het in contact is geweest met bepaalde stoffen zoals: wol, beton, nikkel,…
• Een erfelijke allergie (atopie): het woord zegt het eigenlijk zelf al: deze vorm van allergie is erfelijk en wordt dus overgedragen van generatie op generatie. Een paar voorbeelden van erfelijke allergieën zijn: allergie voor pollen of huisstofmijt.
• Voedselallergie: ook hier maakt de naam veel duidelijk: wanneer het dier allergisch is aan een bepaalde soort voeding of voedingsstof, zal er een allergische reactie optreden. Een paar voorbeelden van voedselallergieën: allergie voor proteïnen, melk, vlees, granen,…
• Huidontsteking: deze soort van allergie komt vaak voor als het dier vlooien heeft. De reactie ontstaat door het speeksel van de vlooien.

De meest voorkomende allergieën bij dieren

Wat zijn dan de meest voorkomende allergieën bij dieren? Een vlooienallergie komt erg vaak voor, net als erfelijke allergieën zoals een allergie voor pollen, huisstofmijt, dieren- en mensenhuidschilfers.

Vlooienallergie: boosdoener bij veel dieren

Een vlooienallergie komt vooral voor bij honden en katten en kan je herkennen aan het bijten in de vacht, krabben en rode plekken.

Een vlooienallergie moet je grondig aanpakken: het is de bedoeling dat je de volwassen vlooien en ook de eitjes uitroeit. Daarvoor zal de dierenarts je tips geven zoals het vlooivrij maken van de omgeving. Gebruik producten op het dier zelf en behandel ook de mand, tapijten, zetel, bed, kortom alle plaatsen waar vlooieneitjes kunnen zitten.

Conclusie

Dieren kunnen dus ook lijden aan een allergie. Wanneer je een allergie vermoedt, ga dan zeker langs bij de dierenarts. De dierenarts kan via allerlei tests bepalen aan welke allergie je dier lijdt en kan het ook behandelen.