Huisdiereninformatie

Heupdysplasie is een genetische afwijking aan het heupgewricht bij honden. De heup is een kogelgewricht waarvan de delen normaal gezien mooi in elkaar passen. Bij een hond met heupdysplasie passen de gewrichtsdelen niet goed in elkaar, zodat het dier gemakkelijk artritis ontwikkelt en last krijgt van gewrichtspijn naarmate het ouder wordt.

Heupdysplasie komt voor bij alle hondenrassen, maar over het algemeen hebben grote honden als Duitse herders, Sint-Bernards, labradors, pointers en setters er vaker last van. Hoewel heupdysplasie in de eerste plaats een genetische afwijking is, kunnen omgevingsfactoren het risico op deze afwijking merkelijk vergroten. Ook overdreven training maakt honden vatbaarder voor heupdysplasie.

Hoe herken je heupdysplasie?

De symptomen van ernstige heupdysplasie duiken doorgaans al op voordat de hond de leeftijd van één jaar bereikt. Ze bestaan uit pijn aan de achterpoten, gebrek aan coördinatie, moeilijk opstaan uit liggende houding en een slepende of wankelende gang.

Honden met een ernstige vorm van heupdysplasie raken gewoonlijk verlamd rond de leeftijd van twee jaar. Honden met mildere vormen van heupdysplasie krijgen pas last van artritis en pijn of kreupelheid vanaf de leeftijd van zes à tien jaar.

Aangezien deze symptomen ook bij andere afwijkingen voorkomen, moet de dierenarts een röntgenfoto maken om de diagnose vast te stellen. Op röntgenfoto’s kan de dierenarts zien of er sprake is van aantasting of misvorming van het heupgewricht.

Hoe wordt heupdysplasie behandeld?

Heupdysplasie wordt, afhankelijk van de ernst van de ziekte, met medicijnen of een operatie behandeld. Medicijnen kunnen de dysplasie niet tegengaan of genezen, maar verlichten wel de pijn.

Dankzij recente ontwikkelingen in de dierengeneeskunde is operatie echter een betere optie bij ernstige vormen van heupdysplasie. Bij jonge honden kan de arts de vorm van het bekken of dijbeen nog aanpassen en zo het gewricht verbeteren. Een andere optie is de plaatsing van een kunstgewricht in roestvrij staal.

Honden met heupdysplasie moeten voldoende lichaamsbeweging hebben. Om gewrichtstijfheid tegen te gaan volstaat het om de hond oefeningen te laten doen op zijn eigen tempo. Als baasje moet je ook nauwkeurig op het gewicht van je hond letten, aangezien overgewicht zijn botten extra belast en zo de pijn vergroot. Je hond mag ook niet in een koude, tochtige ruimte slapen, omdat dat zijn artritis verergert.

Voortplanting

Om te vermijden dat je hond puppy’s met heupdysplasie krijgt, laat je hem vooraf best eens nakijken door een dierenarts. Vooral grote honden met een extra risico op heupdysplasie moeten een radiografie ondergaan. Aangezien de symptomen van heupdysplasie in veel gevallen pas op tweejarige leeftijd opduiken, wacht je best tot de hond volgroeid is om een radiografie te doen.

artritis, gewrichten, heupdysplasie, honden

Dit bericht is gepost op 17 April 2008 om 11:08 uur en is geplaatst in Honden gezondheid.