Als je ooit al gebeten werd door een hond, ben je zeker niet alleen. Maar waarom worden honden eigenlijk agressief? En wat kun je als baasje doen om je hond dit gedrag af te leren?
Agressie bij honden kun je omschrijven als een dreigend gedrag ten opzichte van andere levende wezens. Tot dit gedrag rekenen we grauwen, grommen, happen, bijten, klauwen en stoten.
Als je vindt dat je hond vaak agressief gedrag vertoont, breng dan een bezoek aan de dierenarts. Een dierenarts kan de hond onderzoeken en bepalen of er een onderliggende medische oorzaak is. Zo kan een hond met nekpijn bijvoorbeeld agressief worden als je hem bij zijn nekvel grijpt.
Als de dierenarts geen problemen vindt, kun je hulp zoeken bij een hondentherapeut. Voor je hem of haar een bezoekje brengt met je hond, kun je nagaan wanneer en waarom de hond agressief wordt, hoe vaak het gebeurt, tegen wie hij zijn agressie toont, hoe hij zich gedraagt en hoe zijn lichaamshouding op dat moment is.
Een groot aantal factoren zijn van invloed op het agressief gedrag van honden, waaronder genetische voorbestemdheid, vroege ervaringen, de ontwikkeling, het geslacht, de leeftijd, de hormonale status, de fysiologische staat en prikkelingen van buitenaf.
We kunnen verschillende soorten agressie onderscheiden:
• Dominante agressie: een van de meest voorkomende vormen van agressie bij honden. Het gedrag bestaat uit agressieve handelingen ten opzichte van een of meerdere leden van de familie of andere huisdieren. Honden zijn roedeldieren en zien mensen als een deel van die roedel. Honden denken en leven in rangen. Als een hond denkt dat hij een hogere rang heeft dan iemand anders, heeft het recht de ander te bestraffen. Bij dit soort agressie zal de hond hoog opspringen en zo proberen in je hals of gezicht te bijten.
• Territoriale agressie: territoriale agressie is gericht tegen de mensen of dieren buiten de roedel. De hond wil zijn gebied (huis, kamer, tuin) beschermen tegen indringers.
• Intermannelijke agressie: twee reuen (mannelijke honden) maken vaker ruzie over territorium of dominantie. Intervrouwelijke agressie komt minder voor, maar in de meeste gevallen wel tussen twee vrouwtjes die in hetzelfde huis wonen.
• Roofagressie: gericht op alles dat de hond als ‘prooi’ beschouwt, meestal andere dieren (katten,vogels) maar soms ook iets anders dat snel beweegt, zoals een auto of een fiets.
• Agressie ten gevolge van pijn: de hond uit zijn agressie tegen een persoon of dier dat hem pijn doet. Kan bijvoorbeeld voorkomen wanneer een persoon een pijnlijk lichaamsdeel aanraakt of wanneer de hond een spuitje krijgt.
• Angstagressie: de hond voelt zich bedreigd en bevindt zich in een situatie waaruit hij niet kan ontsnappen. De hond vat bijvoorbeeld een beweging op als een bedreiging en bijten. Hij zal niet opspringen maar gewoon bijten in het dichtst bijzijnde lichaamsdeel.
• Moederlijke agressie: een zwanger teefje met puppy’s kan zich agressief gedragen tegen iedereen die in haar ogen te dichtbij komt.
De behandeling kan bestaan uit een combinatie van gedragscorrigerende technieken, medicijnen en chirurgische ingrepen (bijvoorbeeld castratie). Vraag raad aan je dierenarts of hondentherapeut.
Maar zelfs na de behandeling kun je er nooit helemaal zeker van zijn dat het agressieve gedrag niet terugkeert. In veel gevallen kan de frequentie en de ernst van de agressie wel worden teruggedrongen, maar kan het agressieve gedrag niet volledig geëlimineerd worden.
Laat geen kinderen bij de hond zonder dat er iemand in de buurt is. Leer je kinderen dat ze de hond met rust moeten laten als hij aan het eten of aan het rusten is.
Houd je hond altijd aan de lijn. Binnenshuis kun je misschien een dunne nylon draad aan de halsband bevestigen. Op die manier heb je meer controle over hem.
Dit bericht is gepost op 19 February 2008 om 09:13 uur en is geplaatst in Honden psychologie.